Günümüzde yapılan binicilik sporlarının tümü, eskiden savaşlarda atla yapılan faaliyetlerin modernleşmiş şeklidir. Savaşta, her ulusun kendine özgü ve birbirinden farklı biniş yöntemleri vardı. Moğollar sadece burunsalığı kullanarak, hafif deri zırhlarla, çevik ve dayanıklı atlara binerek en etkili atlı savaşçılar olarak tarihin sayfalarında yer almayı başarmıştır. Öte yandan eski şövalyeler ağır çelik zıhlarla bürünmüş attan düşmemek için ön ve arkadan yükseltilmiş eyerler kullanarak kılıç ve mızrakla piyade ve atlılara karşı savaşan hantallardı. Kendi hareketsizliklerini atın marifetleriyle dengelemek zorundaydılar. Atın durduğu yerde kendi ekseni etrafında dönmek veya ileriye kalabalığa doğru atlamak, savaşın getirdiği olağan şartlardandı.

Amerikalıların daha sonra tekrar keşfettiği ve Western usulü olarak bilinen tarz, Moğolların kullandığı biniş şeklidir.

Şövalyelerin atla yaptıkları hareketler ise, Barok ve Klasik At terbiye dalında görülebilir.

Uluslararası Binicilik Federasyonun desteklediği sporlar; At terbiye, Engel atlama, üç günlük yarışma (eskiden Milita ry) ve son zamanlarda aralarına araba sürüş, Atlı dayanıklılık yarışmaları ve reining usulünün de eklendiği yarışma şekilleri, eskiden uygulanan biniş usullerinin, zaman içersinde değişik coğrafyalarda farklı insanlar tarafından geliştirilmiş ve şekil değiştirmiş halleridir.

At terbiyesinde en önemli isim kesinlikle 1800 ’ li yıllarda yaşamış olan Fransız Binicilik Hocası François Robinchon de la Guérinière dir Onun öğretileri,yazdiği k itabin ( L`Ecole de Cavalerie) sayesinde hızlı bir biçimde tüm Avrupa’ya yayılarak, Avusturya’daki Spanische Hofreitschule ve Fr ansa’nın Saumur kentinde yer alan Cadre Noir binicilik alayı gibi yerlerin kurulmasının nedenidir. Guérinière, ata karşı herhangi bir biçimde şidetin uygulamasına karşı çikan, hafiften zora sistematik bir eğitim sistemi ortaya konan, her atın bireysel eğitilmesi gerektiğini vurgulayan ve kendi zamanından çok ileri bir anlayışla bugünki at terbiyeciliğinin babası olarak kabul edilmektedir.

Eski enge l atlama şeklinin( atın üzerinde geri yaslanarak ve gemle atın kafasını kaldırmak suretiyle yapılmakta idi.)bugün ki halini almasını sağlayan, Federico Caprilli isimli İtalyan bir astsubaydır .Caprilli, toplu alay binişinden ziyade her atın tek başına alaydan uzaklaşıp ve kendi yolunu sorunsuz bir biçimde takip edebilme zorunluluğunu getiren insan olarak, üç günlük yarışmaların ve dayanıklılık yarışmaların temel düşünce yapısını – atlının süreden bağımsız olarak arazide ilerleyebilmesi – ortaya koyan şahıstır.

Son 35 yılın bilimsel araştırmaları biniciliğe birçok yenilik getirmiştir. Bu sayede binici ve atların hareketlerini daha farklı boyutlarda değerlendirebilmekteyiz.

Binicilik faaliyeti sırasında, binici ve atı etkileyen fizik kanunları (kaçış kuvveti, yerçekimi, kütle ağırlığı gibi), biyomekanik yapabilirlik ve eğitim seviyesindeki mevcut olan imkânlar birbiriyle uyum içerisinde ise biniş başarılı olarak nitelendirilir.

Klasik Binicilikte (Klasik binicilik, İngilizler tarafından geliştirilmiş bir biniş tarzı olarak bilinmekle birlikte aslında Fransız Binicilik Hocası Pluvinell’in öğretisinden gelişen bir usuldür) değişen hızlarda oturuş;

Temel Oturuş: Yerçekimine doğru dik -kulak, omuz, kalça ve topuk aynı doğru ltuda- olmalıdır. Binici, kalçası eyerin tam çukurunda yerleşecek şekilde oturmalıdır. Ayağın alt kısmı (topuk ve diz arasındaki baldırcık) ayağın üzengi kayışı ile kesiştiği noktaya değmelidir ve üst baldır dizin üstünde doğal olarak ilk eyer ile temas halindeki noktadan destek almaktadır. Diz eklemi tamamen gevşemiş ve topuğun yapabilirliğinin doğrultusunda aşağı yöneliktir. Ayak, üzengiye parmakların hemen arkasındaki kısmiyle temas etmektedir ve üzengiye sadece gevşemiş ayağın yükü binmektedir. Ayağın ucu hafif içeriye dönükken eyer le olan teması netleştirir. Kürek kemikleri, arasında hafif bir gerginlik oluşana kadar birbirine yaklaştırılır ve kalçanın hemen üstündeki kısmı hafif ileriye yönelik olması gerekmektedir. Bunun sonucunda omurgalar doğal bir biçimde üst üste gelmektedir. Serbest bırakılmış omuz, eklemler ve dirseklerin yaklaşık kalça kemiğinin önünde hizalanır, diz, el ve gemle aynı hizaya getirilir. Eller ne dik ne yatık ne de üst üste olmalıdır. En doğru tutuş açısı kol kaslarının tamamen gevşemiş bulundukları halde gerçekleşmektedir. Dizginlerle, Gem ile yumuşak ve kesintisiz bir temas sağlanmalıdır.

İleriye doğru hareket başlarken: Atın ileri adımıyla beraber, kalça bilerek ileriye sevk edilir ve devam eden harekette doğal bel salanımı devamlı olarak sağlanmalıdır. Eş zamanlı hız değişimi süresinde, baldır desteği arttırılır ( bütün yukarıya doğru olan sürat değişimlerinde, değişen yoğunlukta kullanılan harekettir).Atın burunun ileriye uzaması, (atın toplu halinde dahilinde) adımladığı anda dahil müsaade edilir.

Süvari binişi; olarak adlandırılan hareket , atın trıs halinde iken art ayağının birinden gelen itişle beraber binicinin kalkarak diğer art ayağından gelen itişini atlama şeklindedir. Atın iç taraftaki art ayaktan gelen itişi ile binici, kalça ileriye, vücut yukarıya hareket ederek, vücut hareketin doruk noktasına gelmeden önce üst baldırın iç kasları sıkılarak destek alınır. Peşinden gelen eyere değmeyi yavaşlatmak için, binici üst baldırın art ve üst kasları kullanılmaktadır. Bacağın alt kısmı, gerekirse oturuşu desteklemek adına, binici oturduğunda atı kavramak suretiyle, vücudunu doğrultmak için kullanılabilir. Bu hareket sırasında, itişin geldiği tarafın ön ayağı yere temas halindeyken, binici kalkık halde bulunur. Doğru ayak her zaman dönüş içerisindeki iç ön ayaktır ve doğru ayak üzerinde kalkmakla atın statiğinin devamı sağlanır. Böylece kayarak atla beraber düşme riski azaltılmış olur.

Dörtnal; atın hızı ve duruşu ile değişmektedir. Değişmeyen tek unsur topukların aşağı yönelik olmasıdır. Dörtnalda temel oturma şekleri şunlardır:

• At toplu değilse:Atın ileri yaptığı hamle ile binicinin ayakları kalçanın en geri duran noktasından öne doğru hareket ederken uzanır. Atın art ayakları toplanırken binicinin ayakları hafif yukarı hareket eder ve kalça doğal olarak geri gider. Böylece denge ve eyerle olan temas, üzengiyi kaybetmeden sağlanır.
• At toplu ise: Binici bacağının alt kısmiyle, üzengi kayışının değdiği yerden ve baldırın eyere temas ettiği noktadan destek alarak, kalçayla aktif ve hafif dairesel bir biçimde eyerin üzerine sürtünerek hareket etmektedir (hareketin yoğunluğu, atın kas ve eğitim düzey a bağlı değişkendir).
• At son süratle giderken: Binici, eyerle olan teması kesilecek kadar kalkar. Topuk aşağı yönelik olmak şartıyla, iç baldır kaslarından destek alır. Vücudunu öne, kalçasını arkaya doğru uzatarak atın hareketine katlanabilecek dengeli bir yay biçimi almalıdır.

Üzengilerin ayakkabının en enli yerinden en az 1,5 cm daha geniş olması gerekmektedir. Üzengi kayışının uzunluğu, binişin hedefi ile değişmektedir:

Temel oturuş için;
ayaklar serbestçe aşağı sarkarken üzengi demirinin basamağı ayak bilekleri ile aynı hizaya gelmelidir.
Engel atlama için;
Dizleri Eyer yastığının ortasına yerleşebilecek şekilde Üzengi kayışı kısaltılır. Doğal olarak oturulduğunda destek, dizini eyere bastırrılarak alınır.
Sürat için;
Üzengi kayışları, ayak tabanları at süratlenirken binicinin ayağı çarpmayacak uzunluğa ayarlanır bu genelinde ayak bilekleri atın gövdesinin en enli yerine değince gerçekleşir.
Binicinin bilmesi ŞART olan şeyler:

Teknik olarak;
Ayaklar ve ellerden bağımsız oturuş (Denge kayıplarında elbette bacaklar atı kavrayacaktır).
Bilinç olarak:
Atın hatasının nedeni binicidir. Eğiten odur, binen odur ve hata yapanda odur.
Hareket olarak:
Binici yerdeyken, komut verirken ve atla herhangi bir uğraşta bulunurken kendini her zaman meçhul sorularla kendini sorgulamak zorundadır. Neden bunu yaptım, niçin bunu yaptım, ne zaman bunu yaptım, nerede bunu yaptım, nasıl bunu yaptım ve yaptıklarımın sonucu nedir?
Hocanın bilmesi Şart olan şeyler:
Binicinin sorularını, Binicinin eğitim seviyesinin doğrultusuna cevaplamak ve kendinden daha iyi bir binici olabilmesini sağlamak. Bilmediği şeylere bilmiyorum demesi Hocanın güvenilirliğini artırır. Bilmediği şeyleri araştırması ufkunu genişletir.